Vaktiyle çok küfürbaz bir adam yaşarmış. Kendisine yakıştırılan küfürbazlığa tahammül edemez hâle gelince soluğu bir tekkede almış. Durumu tekkenin şeyhine anlatıp yardımını istemiş. Şeyh de bir avuç bakla tanesini getirterek küfürbaza demiş ki:
- Şimdi bu bakla tanelerini al. Birini dililnin altına, diğerlerini de cebine koy. Konuşmak istediğin zaman bakla diline takılacak, sen de küfretmeme isteğini hatırlayıp o anda söyleyeceğin küfürden vazgeçeceksin. Bakla ıslanıp da erimeye başlayacak olursa cebinden yeni bir baklayı dilinin altına yerleştirirsin.
Adam, şeyhinin dediğini yapmış ve diline hâkim olmaya başlamış. Şeyh de adamı bir yere giderken yanından ayırmazmış. Yağmurlu bir günde geçtikleri sokakta bir evin penceresi hızla açılmış ve genç kız başını uzatarak biraz beklemelerini istemiş. Onlar da uzun süre beklemişler. Ne olduğunu merak edip kapıyı çalacakları sırada genç kız tekrar pencerede görünerek biraz daha beklemelerini istemiş. Uzun süre yağmur altında kalmaktan sırılsıklam ıslanmışlar. Küfürbaz söylenmeye başlamış. Tam o sırada genç kız pencereden aşağıya seslenmiş:
- Gidebilirsiniz artık.
Şeyh merak ederek sormuş:
- Evladım bir şey yoksa bizi niye beklettin?
Kız da cevap vermiş:
- Sebepsiz bekletmedik. Tavuklarımızı kuluçkaya yatırıyorduk. Yumurtaları tavuğun altına koyarken bir kavuklunun tepesine bakılırsa piliçler de tepeli olur, horoz çıkarmış. Annem sizi geçerken gördü de yumurtaları kuluçkaya koydu.
Şeyh, bu münasebetsizlik üzerine küfürbaza dönerek seslenmiş:
- Çıkar ağzından baklayı!!!
0 Comments:
Post a Comment